Food-Info.net>Voedselveiligheid > Bacteriën

Campylobacter jejuni

Algemene eigenschappen

Campylobacter jejuni is een Gram-negatief en dun staafje dat gekromd en beweeglijk is. Het is een micro-a?rofiel organisme, dit houdt in dat het organisme een lage hoeveelheid zuurstof nodig heeft. Het is relatief fragiel organisme dat gevoelig is voor stress van buitenaf (bijvoorbeeld 21 % zuurstof, drogen, verhitten, desinfectantia, zure omstandigheden) Vanwege zijn micro-a?rofiele eigenschap, vereist dit organisme 3-5 % zuurstof en 2-10 % koolstofdioxide voor een optimale groei. Deze bacterie wordt nu gezien als een belangrijke veroorzaker van voedselinfecties bij de mens. Voor 1972, toen er methoden werden ontwikkeld voor de isolatie van dit organisme uit feces, werd de bacterie gezien als een dierlijk pathogeen die abortus en enteritis bij schapen en rundvee veroorzaakte.

C. jejuni is de belangrijkste veroorzaker van bacteriële diaree in Europa. Dit organisme veroorzaakt meer ziekte dan Shigella spp. en Salmonella spp. samen.

Ondanks dat C. jejuni niet wordt aangetroffen in gezonde individuen in de Verenigde Staten of in Europa, wordt het organisme aangetroffen op gezond rundvee, kippen, vogels en zelfs vliegen. Het is soms zelfs aanwezig in water zoals meertjes en stroompjes.

Vanwege het feit dat het pathogene mechanisme van C. jejuni op dit moment nog wordt onderzocht, is het lastig om de pathogene van de niet-pathogene stammen te onderscheiden. Het lijkt erop dat vele van de stammen die geïsoleerd zijn uit kip, pathogeen zijn.

Ziekteverschijnselen

Campylobacteriosis is de naam van de ziekte die veroorzaakt wordt door C. jejuni . De ziekte is ook wel bekend als campylobacter enteritis of gastro-enteritis.

C. jejuni infectie veroorzaakt diaree, die waterig of plakkerig kan zijn en mogelijk bloed bevat en fecale leukocyten (witte bloedcellen). Andere mogelijke symptomen zijn koorts, buikpijn, misselijkheid, hoofdpijn en spierpijn. De verschijnselen beginnen 2-5 dagen na consumptie van het besmette voedsel of water. De ziekte houdt meestal 7 tot 10 dagen aan, terugval komt behoorlijk vaak voor (in ongeveer 25 % van de gevallen). De meeste infecties zijn zelflimiterend en worden niet behandelt met antibiotica. Behandeling met erythromycine verkort de periode waarin de patiënt de bacterie uitscheidt in de feces.

De infectueuze dosis van C. jejuni is vrij laag. Studies bij de mens geven aan dat ongeveer 400-500 bacteriën nodig zijn om ziekte te veroorzaken, terwijl voor andere personen meer bacteriën nodig zijn. Mogelijk bepaalt de vatbaarheid van de gastheer de infectueuze dosis. De pathogene mechanismen van C. jejuni zijn nog niet geheel duidelijk, maar het organisme produceert een hitte labiel toxine dat mogelijk diarree veroorzaakt. Daarnaast is het ook mogelijk dat C. jejuni een invasief micro-organisme is.

Diagnose

C. jejuni is meestal in hoge aantallen aanwezig in diarree, deze isolatie vereist speciale media met antibiotica en een speciale micro-aërofiele atmosfeer (5% zuurstof). De meeste klinische laboratoria zijn toegerust op de isolatie van Campylobacter spp., zij voeren het onderzoek op verzoek uit.

Verdacht voedsel

Rauwe kip is vaak besmet met C. jejuni . Onderzoek laat zien dat 20 tot 100 % van de kip die bestemd is voor verkoop besmet is. Dit is niet verrassend aangezien vele gezonde kippen deze bacteriën in hun darmen hebben. Daarnaast is rauwe melk ook een bron van infecties. De bacteriën worden vaak gedragen door gezond rundvee en door vliegen op de boerderij. Ongezuiverd water kan ook mogelijk een bron van infectie zijn. Het goed verhitten van kip, pasteuriseren van melk en het chloreren van water zal deze bacterie doden.

Preventie

Het volledig voorkomen is waarschijnlijk niet mogelijk, maar door voedsel op een juiste wijze te bewaren en te verhitten, is het voedsel zo goed als veilig. Het grootse gevaar is kruisbesmetting; wanneer gekookte materialen in contact komen met rauwe producten of besmette materialen (zoals snijplanken).

Risicogroepen

Ondanks dat vrijwel iedereen een C. jejuni infectie kan oplopen, zijn kinderen onder de 5 jaar en jonge volwassenen (15-29) vaker geïnfecteerd dan andere leeftijdsgroepen.

Bron:

The bad bug book : http://www.cfsan.fda.gov/~mow/intro.html