Food-Info.net> Produkty żywnościowe > Przyprawy i zioła

Oregano (Origanum vulgare)
Lebiodka pospolita

Systematyka botaniczna

Lamiaceae (rodzina jasnotowate)

Inne nazwy botaniczne

-

Pochodzenie

Wiele gatunków z rodzaju Origanum występuje naturalnie w rejonach basenu Morza Śródziemnego i wszystkie z nich są stosowane jako przyprawy handlowe. Na skład olejków eterycznych mają większy wpływ warunki klimatyczne, glebowe oraz rok uprawy, niż odmiana. Najważniejsze gatunki to O. vulgare (paneuropejski), O. onites (Grecja, środkowa Azja) oraz O. heracleoticum (Włochy, Półwysep Bałkański, zachodnia Azja).

Część użytkowa rośliny

Liście. Suszone są często bardziej aromatyczne niż świeże.

Właściwości sensoryczne

Aromatyczny, przyjemny i nieco gorzki. Smak oregano jest bardzo zmienny. Dla przyprawy dobrej jakości jest tak silny, że powoduje drętwienie języka, jednak gatunki przystosowane do uprawy w chłodnym klimacie są zwykle mniej intensywne w smaku.

Główne składniki aromatyczne

Olejki eteryczne (maks. 4%) mogą zawierać różne ilości dwóch związków fenolowych: karwakrolu oraz tymolu. Ponadto występują również różne monoterpenowe węglowodory (limonen, terpinen, ocymen, kariofilen, β-bisabolen oraz p -cymen) oraz monoterpenowe alkohole (linalool, 4-terpineol).

Kwitnące oregano

Zastosowanie

Oregano jest condicio sine qua non (łac. „warunek bez którego nie ma”) włoskiej kuchni. Przyprawę stosuje się do sosów pomidorowych, smażonych warzyw oraz grillowanego mięsa. W parze z bazylią, stanowi o charakterze włoskich dań.

Potrawą najbardziej związaną z oregano jest pizza , rodzaj płaskiego placka. Potrawy rodzaju pizzy były prawdopodobnie spożywane w południowych Włoszech od wieków. Legenda głosi, że współczesna pizza powstała w 1889 roku, gdy Król Umberto oraz jego żona Małgorzata przebywali w Neapolu. Pizza w tamtych czasach przypominała bardziej bułkę z białego pieczywa, posmarowaną pomidorowym sosem i była głównym pożywieniem biednej ludności. Aby zaszczycić Królową, miejscowy piekarz opracował przepis na dużo bogatszy rodzaj pizzy, do której zastosował oprócz czerwonego sosu pomidorowego, również biały ser mozzarella oraz zielone liście bazylii - barwa tych składników odzwierciedlała barwy włoskiej flagi. W dzisiejszych czasach, jako przyprawę do pizzy stosuję się częściej oregano niż bazylię, a na ciasto kładzie się wiele różnych innych składników.

Oregano doskonale pasuje do marynowanych oliwek, kaparów czy liści lubczyka. Inaczej niż większość włoskich przypraw, oregano dobrze komponuje się z potrawami ostrymi i pikantnymi, które są bardzo popularne w południowych Włoszech. W kuchni innych państw basenu Morza Śródziemnego oregano cieszy się nieco mniejszą popularnością, jednakże są pewne potrawy kuchni hiszpańskiej, francuskiej oraz greckiej, których nie da się odpowiednio przygotować bez tej przyprawy.

Poza rejonem śródziemnomorskim i włoskimi emigrantami, oregano jest stosowane zaskakująco rzadko. Bardzo podobne, lecz silniejsze w smaku oregano meksykańskie, jest znane również poza rodzimym Meksykiem, a także w południowych stanach Ameryki Północnej, gdzie jest często stosowane do przyprawiania chili con carne (mięso duszone z chilli oraz czasami z fasolą), a także innych meksykańskich potraw. Z tego powodu, najczęściej łączy się je z różnego rodzaju papryką (słodką i chilli), suszonym czosnkiem lub cebulą i kminkiem.

Źródło : http://www-ang.kfunigraz.ac.at/~katzer/engl/spice_welcome.html