**Mersin (*Myrtus communis)***

Bitki familyası

Mersingiller (mersin familyası)

Botanik sinonimi

Kaynağı

Kuzey Batı ve Doğu Akdeniz arasında bolca yetişir; Tevrat'ta çok söz edilmiş olması Batı Asya insanları için olan önemini kanıtlar.

Kullanılan kısmı

Çoğunlukla taze veya kurutulmuş yaprakları kullanılır.

Duyusal Özelliği

Yapraklar mürrüsafi veya okaliptüsü oldukça anımsatan aromalı ve ferahlatıcı bir koku yayar. Tadı çok yoğun, oldukça nahoş ve bir hayli acıdır.

Temel bileşenleri

Mersin yağının (yapraklarda %0.8'e kadar) en önemli bileşenleri myrtenol, myrtenol asetat, limonen (%23), linalool (%20), pinen (%14), sineol (%11), ayrıca, p-simen, geraniol, nerol ve phenylpropanoid, methyleugenoldur. Farklı yerlerde yetişen mersinlerin yağlarının kompozisyonları arasında önemli değişiklikler vardır.

Çiçek açmış mersin bitkisi

Kullanımı

Mersin hoş kokusuna rağmen acılığı yüzünden yaygın olarak kullanılmayan bir baharat örneğidir. Yemeklerdeki önemi köken bölgesi olan Akdeniz civarındaki dağların yamaçlarında bulunan güzel kokulu fundalıklarla sınırlıdır.

Mersin mükemmel bir odundur, ızgarada mersin ateşiyle pişirilen her et yemeğine baharlı, hoş kokulu bir tat yayar. Bundan başka et veya kümes hayvanları mersin dallarıyla sarılabilir veya dolma içlerine konulabilir; ızgara veya rosto yaptıktan sonra mersin çıkarılır. Mersin tütsüsüyle çeşnili yemekler, İtalya veya Sardinya'nın kırsal kesimlerinde yaygındır; biberiye alternatif olarak kullanılabilir.

İlginç şekilde aynı teknik tüm yaprakların neredeyse aynı maksatlar için kullanıldığı Karayipler'de de bilinmektedir.

Kurutulmuş mersin yaprakları çoğu Batı ülkelerinde hazır olarak mevcuttur; mangal kömürüyle pişirilmiş her yemek, yanan kömürün üzerine arada bir avuç dolusu yaprak serperek kolayca çeşnilendirilebilir.

Kaynak: http://www-ang.kfunigraz.ac.at/~katzer/engl/spice_welcome.html